dag 14 van Vancouver naar Port Hardy naar The Great Bear Lodge

We gaan met de taxi naar Vancouver West Terminal, gelukkig hoeven we pas 45 minuten van tevoren aanwezig te zijn voor de binnenlandse vlucht naar Port Hardy.

Alles gaat op schema en via ons tweemotorig propellervliegtuig zijn we binnen 70 minuten in Port Hardy. We worden met een busje opgehaald en naar de stad gereden, samen met twee Duitsers, we gaan daar lunchen en later worden we weer opgehaald en naar het vertrekpunt van ons watervliegtuig gebracht. Een ervaring op zich hoor, zo'n watervliegtuig. De pilote is sacherijnig,  zegt weinig en eet haar bakje eten achter het stuur op terwijl ze het stuurwiel met haar pink vasthoudt. Helaas zit de foto camera achterin in de tas van het vliegtuig ....  

Na 75 minuten landen we op het lake naast ons drijvende hotel, the great bear lodge. Het ziet er prachtig uit, wat een mooie, aparte locatie! De vers gebakken koekjes staan op tafel en we worden door de aanwezige personeelsleden verwelkomd. De kamer is groot en we hebben een prachtig uitzicht.

Meteen gaan we al op onze eerste boottocht, met warmtepak en regenkleding aan. Het is inmiddels ook begonnen met regenen en dat zal zo blijven de komende dagen. Zij zijn er blij mee, want het heeft al lange tijd niet geregend daar en de rivieren staan dus niet hoog, helaas betekent dat ook dat er nog geen goede zalmtrek is daardoor. Dat is balen, daar hadden we nou juist deze periode voor geboekt. Maar het bewijst ook wel weer dat de natuur zijn eigen weg gaat in alles. Wij trekken alle kleding aan, dat duurt wel even, matchen de outfit met regen laarzen en bijpassende hoed en zijn er klaar voor... De natuur is prachtig maar dieren zien we niet. Terug bij de lodge zetten ze ons een heerlijk diner voor, vers gerookte zalm op cederhout. Heerlijk! En als toetje chocolade met ijs. Heel vies maar we moeten het opeten natuurlijk... ;-)  na het diner  stappen we in een gele schoolbus die hermetisch afgesloten is. Die brengt ons over een  verschrikkelijk hobbelpad door de bossen heen naar uitkijkpost nummer twee. Daar zitten we twee uur te wachten op beren maar helaas, pas als we weer vertrekken rent er 1 in de schemer in de verte voorbij. Overigens, het is nogal een afstand van de uitkijkpost naar de oevers, de camera zal extra hard moeten werken merken we al meteen.  We hobbelen weer terug en na een drankje gaan we te bed. Ietwat teleurgesteld omdat we in deze vakantie niet veel geluk hebben met dieren, maar ach, wat maken we toch wel niet mee en ach, kijk toch eens waar we zitten, hoe mooi en rustig kan het ergens zijn. We hebben hier nog drie dagen, dus wie weet wat we nog gaan zien. We zijn trouwens met tien gasten; vier Duitsers,  twee Denen, twee Engelsen en wij.