Dag 23 - 22 februari - Christchurch
22 februari 2016 - Christchurch, Nieuw-Zeeland
Vanmorgen gestart met een wandeling door het centrum van Christchurch en ook een deel vanuit de bus bekeken. Vandaag is zelfs een heel bijzondere dag. Het is namelijk precies vijf jaar geleden dat er een gigantische aardbeving was die nogal wat invloed gehad heeft op het leven van de inwoners en ook op de stad. Heel veel gebouwen zijn verwoest en er zijn 185 mensen omgekomen. Vandaag waren er diverse herdenking ceremonies en ook op gegeven moment 2 minuten stilte. Heel bijzonder en indrukwekkend om juist op deze dag hier aanwezig te zijn. Het lopen door de stad geeft een dubbel gevoel, je ziet nog zoveel puinhopen, vernietigde gebouwen en het geeft eigenlijk een heel triest aanzicht. Op sommige plekken is men aan het herbouwen maar je vraagt je constant af waarom er in 5 jaar zo weinig gedaan is en ze het er bij laten liggen zoals het er nu bij ligt. Zoals de grote kathedraal, ooit mooi maar nu een vervallen puinhoop. Her en der gebruikt men containers om gebouwen te stutten. Er zijn ook veel borden met protesten, veel inwoners vinden dat er veel te weinig gedaan is in de afgelopen vijf jaar.
Op diverse gebouwen zijn prachtige muurschilderingen aangebracht.
Zo lopen wij langs een cardboard Church, gemaakt vanuit containers en karton, de camera's staan buiten, in de avond zal er een herdenkingsmis zijn.
We bezoeken een plek waar witte stoelen zijn neergezet, 185 verschillende, ter nagedachtenis aan de 185 slachtoffers. Vandaag staat op iedere stoel een rode anjer. Zo staan er kinderstoelen, bureaustoelen, een rolstoel, een maxicosi, ze vertegenwoordigen de diversiteit aan leeftijden van de mensen die omgekomen zijn. Indrukwekkend. Empty chairs noemen ze dit.....
We gaan varen over de rivier Avon, een half uurtje in platte boten. Een heerlijk rustgevend moment. Vanaf de brug gooien mensen bloemen in het water, ter nagedachtenis aan de slachtoffers. Net tijdens de boottocht valt de twee minuten stilte. Hoe indrukwekkend kunnen twee stille minuten dan zijn: geloof me, heel erg!
We lopen naar de botanische tuinen waar we nog een deel bijwonen van de herdenkingsbijeenkomst. Ik loop zelfs op gegeven moment naast de burgemeester, ook zijn er veel hoogwaardigheidsbekleders.
We bezoeken het Canterbury museum, daar na koffie en een broodje wat rondlopen.
Daarna de botanische tuinen in. Prachtige bloemen weer.
We beëindigen de dag met een gezamenlijk diner met de groep in het hotel. Onze wegen gaan morgen scheiden. Zij gaan naar het vliegveld voor de terugvlucht naar Nederland. Wij blijven nog een dagje in Christchurch en reizen daarna weer verder.
NZ gezien. Nu een weekje rust? Dacht het niet...