Dag 29 - 28 februari - Kuching naar Semonggeh naar Batang Ai

Dit was een van de reismomenten waar we naar uitgekeken hadden. Het bezoek aan het Semonggeh Orang oetang sanctuary. Dit is een reservaat van 800 hectare jungle. De dieren leven in principe in het wild maar worden om 9 uur 's morgens gevoerd. Ze krijgen dan fruit en drinkflesjes met daarin kokosmelk en vitaminen. Als ze honger hebben komen ze maar er is geen garantie dat ze naar de voederplekken komen, vooral nu het het regenseizoen en ook het fruitseizoen is. Daarom ook erg spannend voor ons of ze wel of niet kwamen. Het was ook weer flink aan het regenen helaas.

na de introductie van de ranger,  die wederom benadrukte dat er een grote kans was dat je geen Orang oetangs kon gaan zien, riepen de andere rangers dat er beweging was hoog in de verre bomen. Nou, dat hoorden wij natuurlijk graag. De dag ervoor waren er helemaal geen geweest voor voer in de ochtend namelijk. Na lang wachten zagen we hoog in de toppen een arm verschijnen!

 en daarna veel bewegende bladeren en dan schimmen die zich van de ene boom naar de anderen lieten vallen. Te gek maar moeilijk voor foto's. Tussendoor zag je er af en toe een, zo zagen we een oudere maar ook een moeder met jong kind op haar buik, zij bleven echter hoog in de bomen. Lang leve de zoomlens. Wat een mooie beesten.

het ging harder en harder regenen en opeens gilden de rangers dat iedereen opzij moest, wat bleek, een andere moeder en zoon hadden honger en besloten om langs te komen. Echt gaaf. Zoonlief liep achter moeders en hield haar goed vast. Ze kwamen onder het afdak en klommen in de top met het fruit en de flessen melk. 

En toen ze klaar waren gingen ze weer terug op dezelfde weg. Fantastisch om te zien hoe moeders de fles aan de mond van zoonlief zette en hem liefdevol voerde maar ook hoe brutaal mijnheer was. Af en toe dus ook de camera opzij om te genieten van dit mooie schouwspel. Wat waren we blij dat ze naar beneden gekomen waren, zeg.

Daarna door naar Serian, om de plaatselijke markt te bezoeken.

aan het einde van de middag gearriveerd bij de boot die ons naar Longhouse resort zou brengen. Alleen een tasje mee met wat spullen, geen wifi,  even de rust in.